Kleine inhoud eerste Hoofdstuk;Ezra (priester)Ezra (Hebreeuws: עֶזְרָא, Grieks: Ἔσδρας; Latijn: Esdras) was een priester in de geslachtslijn van Eleazar en Pinehas. Alles wat we weten over Ezra staat in Ezra hoofdstuk 7 tot en met 10 en Nehemia hoofdstuk 8. Over Ezra's vroege leven worden in de Bijbel geen bijzonderheden vermeld. Hij woonde in Babylon. Hij stamde uit een familie van hogepriesters en wordt "de zoon van Seraja" genoemd. "Ezra was een schrijver, goed onderlegd in de wet van Mozes, de wet die de HEER, de God van Israël, heeft gegeven, en hij werd door de HEER, zijn God, beschermd, waardoor de koning hem alles toestond wat hij verlangde." Ezra wordt zeer gerespecteerd in de joodse traditie. Zijn kennis van de Thora wordt geacht gelijk te zijn aan die van Mozes. Net zoals Mozes, Henoch, en David, krijgt Ezra de titel van "Schriftgeleerde" en wordt in de joodse traditie omschreven als "Schriftgeleerde Ezra" (Hebreeuws: עזרא הסופר (Ezra ha-Sofer))........

Deze Bijbel is geschreven omdat alle Bijbels niet de deuterocanonieke boeken en de Apocriefe boeken bevatten. (Apocrief is afkomstig van het Griekse woord voor verborgen of geheim. Apocrief is een term waarmee bepaalde boeken worden aangeduid die aanvankelijk door sommigen als onderdeel van het Oude Testament van de Bijbel werden beschouwd, maar uiteindelijk niet in de canon van de Bijbel zijn opgenomen. We kennen Apocriefen van het Oude Testament en Apocriefen van het Nieuwe Testament.)

De vroege Christenen gebruikten deze benaming oorspronkelijk om hun relatie met de God van het Oude Verbond aan te geven. Als bron voor de meeste hedendaagse vertalingen wordt de Novum Testamentum Graece gebruikt. In het Nieuwe Testament worden de daden en woorden van Jezus beschreven, die in het Nieuwe Testament de Messias (de Christus) genoemd wordt. Uit het geloof in hem is het Christendom voortgekomen. Verder staan er de vroege geschiedenis van de eerste christelijke gemeenschappen en de leer en prediking van de apostelen in beschreven. Het Nieuwe Testament vormt daarmee de voornaamste basis van het Christelijk geloof. Binnen dat geloof worden behalve de Bijbelteksten van het Oude Testament ook die van het Nieuwe Testament als het Woord van God d.w.z. geïnspireerd door God beschouwd. Orthodoxe Christenen beschouwen Het Oude en Nieuwe Testament letterlijk als "Het Woord van God".

Deel 3: Bevat de Bijbelboeken over "Wijsheid"(Incl. de apocriefe boeken " Wijsheid van Salomo en het Boek Wijsheid van Jezus Sirach")

In The Catholic Church and the Bible: From the Council of Trent to the Jansenist Controversy (1564-1733), Els Agten studies the impact of Jansenism and anti-Jansenism on the ideas regarding vernacular Bible reading and Bible production in the Low Countries in the broader seventeenth century. The book provides a review of sixteenth- and seventeenth-century book censorship and an analysis of the ideas and the writings of ten protagonists, including theologians, Bible translators, ecclesiastical authorities and representatives of Port-Royal. This way, Agten demonstrates that the Jansenists were stimulating the laity, with the inclusion of women and children, to read the Bible in the vernacular, with no restrictions whatsoever. Their opponents, in contrast, adopted a more wary position.

Deze Bijbel is geschreven omdat alle Bijbels niet de deuterocanonieke boeken en de Apocriefe boeken bevatten. (Apocrief is afkomstig van het Griekse woord voor verborgen of geheim. Apocrief is een term waarmee bepaalde boeken worden aangeduid die aanvankelijk door sommigen als onderdeel van het Oude Testament van de Bijbel werden beschouwd, maar uiteindelijk niet in de canon van de Bijbel zijn opgenomen. We kennen Apocriefen van het Oude Testament en Apocriefen van het Nieuwe Testament.) De deuterocanonieke boeken (Er zijn tien (of volgens sommigen elf) boeken die, hoewel ze niet tot de Hebreeuwse canon behoren, door de katholieke kerk en de oosters-orthodoxe kerken gezaghebbend worden geacht. Deze boeken worden deuterocanonieke boeken genoemd.