I Part 2 : Strindberg (s. 106-184) behandlas TV-teaterföreställningar av Fadren (s. 106-116), Fröken Julie (s. 117-126), Den starkare (s. 127-133), Ett drömspel (s. 134-145), Oväder (s. 146-154), Spöksonaten (s. 155-171) och Pelikanen (s. 172-184).

This book adopts a comparative approach to examine some curious and original aspects of the dramaturgy and the scenic conception of two great Nordic writers, Henrik Ibsen and August Strindberg. As far as Ibsen is concerned, the book looks at the connection between his works and the European Risorgimenti, the anthropological relationship with the rites and atmospheres of Southern Italy, and the problematic link with theatrical tradition. With regards to Strindberg, light is shed on his intense identification with Euripides, but also with his “enemy” Ibsen, and his interest in modern theatrical reformers. There is an almost “archaeological” attention to the first “great actors” – Betty Hennings, Eleonora Duse, Ermete Zacconi – who interpreted Ibsen and Strindberg’s dramas, and to some of the more modern of Ibsen’s stage sets put forward by those who sought to go beyond his bourgeois formula. Ibsen and Strindberg are read and interpreted from a cultural point of view which is far removed from their historical and geographical setting, and are often observed through a reversed telescope which sheds light paradoxically on revealing aspects of their work.

De Zweedse August Strindberg (1849-1912) wordt gezien als een van de meest belangrijke toneelschrijvers van rond de eeuwwisseling. Zijn choquerende theaterstukken had veel weerklank bij het publiek in die tijd, en inspireert tot op de dag van vandaag toneelschrijvers en publiek. Strindberg was een onophoudelijke innovator van verschillende theatervormen, een bron van inspiratie voor onder meer Eugene O'Neill, Samuel Beckett en Ingmar Bergman en heeft een vruchtbare bodem gelegd voor het moderne toneel. Zijn voorwoord voor Miss Julie en zijn inleiding bij A Dream Play zijn alom bekend en vaak herdrukt. Wat minder bekend is, is dat Strindberg veel toneelstukken recenseerde en kritieken schreef over het theater in z'n algemeen, en zijn toneelstukken in het bijzonder. Dit boek bevat de meest belangrijke van zijn kritieken, chronologisch weergegeven en geannoteerd, waarvan vele voor het eerst in het Engels.